Οκτάνα: μία διαγραμματική προσομοίωση ασίγαστων επιθυμιών
To project αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου σχεδιασμού «DesignStudio I», στο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών «Συμβιώσεις» του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, 2012.
Ομάδα σχεδιασμού: Βασιλική-Μαρία Πλαβού, Αλίκη Σαμαρά, Μιχάλης Σοφτάς
Επιβλέπων: Ηλίας Ζέγγελης
Η Οκτάνα είναι μια διαγραμματική προσομοίωση σε μορφή πολλαπλών αναπαραστάσεων, που εξετάζει τα «όρια» ως ένα αρχιτεκτονικό μοντέλο υπό συνεχή διαμόρφωση. Μία δυναμική εκδοχή κατοίκησης αναδεικνύεται εδώ ως ακολουθία τυπολογικών μεταμορφώσεων. Με την ιδέα μιας πυλωτής μεγαλύτερης κλίμακας, η Οκτάνα προσπαθεί να «απορροφήσει» την επεκτασιμότητα της πόλης και ταυτόχρονα να αρθρωθεί ως κομμάτι της πόλης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα όρια επανακαθορίζονται μέσα σε ένα δυναμικό σύστημα προσδιορισμών στον «πυρήνα της κατοίκησης», με όρους συλλογικότητας.
Προσομοιώσεις των clusters, δημόσιων χώρων και των μονάδων κατοίκησης (pods).
Η ζωή στην Οκτάνα εκτελεί μια σειρά «οριοθετημένων» κοινωνικών δράσεων, αντιστεκόμενη και αμφισβητώντας την αρχική πρόθεση της «κατασκευής» ωςκατοικημένου ορίου. Η πρωταρχική μονάδα κατοίκησης (το pod) για τον πολίτη της Οκτάνας αποτελεί τη θεμελιώδη κατάργηση της έννοιας της ιδιωτικής κατοικίας. Επιπλέον, η μονάδα αυτός είναι ένα κοινόχρηστο δάνειο, που παράγεται, δανείζεται και επαναχρησιμοποιείται από και για την κοινότητα, όπως και η διάρκεια ζωής του πολίτη στην Οκτάνα. Πρόκειται για μια «ανεπαρκή» μηχανή κατοίκησης -όχι αυτόνομη- που λειτουργεί μέσα στο σμήνος αντίστοιχων μονάδων, υπογραμμίζοντας έτσι την αναγκαιότητα του υποκειμένου/πολίτη να ζει ως πλήθος.
Ανάλυση των χώρων.
Οι μονάδες pods συνδέονται με τους κοινόχρηστους χώρους, τον εσωτερικό πυρήνα αυτής της ζώνης διαπραγμάτευσης, τον ζωτικό πυρήνα της κοινωνικής ζωής. Οι κοινόχρηστοι χώροι είναι «ανασυντεθειμένες» πλατείες, τόποι που συγκροτούνται λόγω της συνάντησης των επιθυμιών. Αυτοί οι χώροι εδραιώνονται στον κυβερνοχώρο του δικτύου που χρησιμοποιούν οι πολίτες και, αντίστροφα, ο κυβερνοχώρος «κατεδαφίζεται» χάριν της φυσικής παρουσίας στους κοινόχρηστους χώρους. Η μονάδα pod δεν προσομοιάζει ένα πρότυπο κατοικίας. Αντίθετα, ο οίκος για τον συνεχώς κινούμενο πολίτη ανακαλύπτεται εκ νέου μέσα από την αντιπαράθεση των τροχιών κίνησης των pods.
Οι αναπαραστάσεις περιγράφουν σποραδικά την αυτοοργάνωση των κοινών, ακολουθούμενη από μια μεταλλασσόμενη αρχιτεκτονική μορφή. Επιπροσθέτως, η ατομικότητα επαναπροσδιορίζεται στην αναζήτηση της οικειοποίησης, καικαταγράφεται μέσα από στιγμιότυπα. Μια νέα υβριδική ταυτότητα του κατοίκου αποδομείται και επανασυντίθεται, αντιτιθέμενη στον φόβο και την ανωνυμία. Έτσι, μέσα από μια αφήγηση στιγμιότυπων, το δυναμικό περιβάλλον της Οκτάνα φωτογραφίζεται σε εκδοχές, ακολουθώντας μια κατακερματισμένη εξέλιξη στον χρόνο. Τα πιθανά καρέ αποτυπώνουν τη μελέτη κατά τη μετάβαση από την εμπλοκή στη συλλογικότητα, στην αποδέσμευση από αυτή.
Δημόσιοι χώροι, spa.
Αστική πυλωτή.
Μονάδα κατοίκησης.
