Why Look At Animals? Agrimiká.

Ο καλλιτεχνικός κατάλογος Why Look At Animals? Agrimiká. αποτελεί την κεντρική έκδοση που συνοδεύει το ομώνυμο έργο της Μαρίας Παπαδημητρίου στην 56η Διεθνή Έκθεση Τέχνης - La Biennale di Venezia, ως εθνική συμμετοχή. Το έργο επαναδιαπραγματεύεται τη σχέση ζώου και ανθρώπου σε μια σύγχρονη μη-ανθρωποκεντρική συνθήκη θέτοντας ευρύτερα ζητήματα σχετικά με το παρόν και την σκληρότητα, την κουλτούρα των ερειπίων και την «άγρια σκέψη», τη διάχυση του φόβου και την πολιτική αλληγορία. Η καλλιτεχνική χειρονομία συμπυκνώνεται στη μετατόπιση (displacement) ενός espace trouvé, στη συγκεκριμένη περίπτωση ενός καταστήματος-εργαστηρίου «Αγριμικών», ξεχασμένο στο χρόνο, θεμελιώνοντας ένα έργο εν προόδω που κρατά ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας κοινωνικής και πολιτιστικής επανεκκίνησης. Η έκδοση χρησιμοποιεί ως κεντρική αναφορά τα έντυπα και την χειρωνακτική τυπογραφία της εποχής όπου το εμπόριο δερμάτων είχε ανθήσει. Τα τεκμήρια αυτής της τυπογραφίας στοιχειοθετούν το εσωτερικό του καταστήματος, το “χώρο” μέσα και για τον οποίο σχεδιάζεται κατάλογος. Επινοείται μία σύγχρονη naive τυπογραφία, που αντιστέκεται στο “λείο” των σύγχρονων ψηφιακών μέσων. Στην αστοχία, που εξέπνεε η σωματικότητα της τυπογραφικής εργασίας, επαναπρογραμματίζεται η αφηγηματική ένταση προτείνοντας στον αναγνώστη μία νέα θέση ανάγνωσης. Χωρίς να θίγεται η κειμενικότητα, ο αναγνώστης περιηγείται στο κείμενο και στο πλέγμα των εικόνων, με ένα ρυθμό ανίχνευσης της συνέχειας. Ο κατάλογος δίνει προτεραιότητα στην ενσωμάτωση της υλικότητας, δηλαδή στην παρουσίαση της πληροφορίας στο συγκείμενό της, με την επιφάνεια εν-τύπωσής της, με τη φθορά του χρόνου και τα αποτυπώματα της χρήσης. Το εύρημα, το αρχειακό υλικό ή το απόσπασμα μεταφέρεται ως σαρωμένο ενσταντανέ (scanned materialism). Ο κατάλογος περιλαμβάνει διακριτές ενότητες σε διαδοχή - οπτική έκθεση που εισαγάγει τον αναγνώστη σε μία γεωγραφία με τις κοινωνικο-οικονομικές προεκτάσεις της, δοκίμια που ξεδιπλώνουν διαφορετικές πτυχές του κτηνώδους, ένα “χωνευμένο” πεζογράφημα εντός, ανάπαυλες στη μορφή μοναδικών κολάζ της καλλιτέχνιδος με την πρόθεση της παραποίησης του ευρυθέντος δημοσιεύματος, φωτογραφική και επιμελητική τεκμηρίωση του έργου (που παρεμβάλλεται στο σώμα του καταλόγου ως το μόνο έγχρωμο απόσπασμα), σημειώσεις του έργου εν προόδω με την ευρεία έννοια μεταξύ άλλων. Το εξώφυλλο του καταλόγου αναπτύσσεται σε τρία κομμάτια, με το αυτί του οπισθόφυλλου να λείπει - λειτουργώντας υπαινικτικά στη σκηνή του κρεμασμένου τομαριού, που αποτελεί κεντρική σκηνή του έργου. Ο τίτλος του καταλόγου αναπτύσσεται σε μέλη στη συνέχεια οπισθόφυλλου-εξώφυλλου, αφήνοντας τα επανανοηδοτημένα Αγριμι-μικά για το εξώφυλλο, σε μία μορφή λήμματος. Η διαγραφή στην κατάληξη του πληθυντικού αποτελεί μνεία στο βίαιο χαρακτήρα της αντίστασης.